Lampa wisząca Floyd - gra geometrii i perspektywy Materiał wykonany z wielu warstw papieru przetworzonego na Lunopal lekko przepuszcza światło i sprawia, że Floyd staje się równomiernie świecącym korpusem. W zależności od kąta obserwacji, Floyd wydaje się przybierać inny kształt. Geometryczny korpus oloidu został po raz pierwszy zdefiniowany przez Paula Schatza w 1929 roku, a ostatecznie ucieleśniony przez Feliksa Hedigera w postaci lampy wiszącej Floyd. Kształt opiera się na dwóch przecinających się okręgach; proste połączenia między krawędziami okręgu wytwarzają powierzchnie prostokreślne, które tworzą powierzchnię oloidu. W przypadku Floyd kręgi są wykonane ze sznurków, a rozciągnięte między nimi Lunopal tworzy powierzchnie prostokreślne. biały